44/ فیک

آن‌که هیچ‌گاه در حال نزیسته هیچ نزیسته، تو چه می‌کنی؟

روز نو می‌شود. هر چه‌قدر هم که شب سختی گذشته باشد، باز هم خورشید می‌تابد. اهمیتی ندارد چه‌قدر زمین خوردیم و شب سیاه، چه‌قدر قلبمان را مچاله کرد، روز نو می‌شود و با نو شدن روز، تو نو می‌شوی.

+ برای وقت‌هایی که حالمان آبیِ غمگین می‌شود.

همیشه بیش از حد فکر می‌کنم. شاید هم از جنبه‌ای، خیلی کمال‌طلبم؛ چون وقتی ایده‌ای به ذهنم میاد، اونقدر به عالی شدنش فکر می‌کنم که خودِ ایده‌ی اصلی اون وسطا گم میشه. و چون نمی‌تونم در عالی‌ترین حد ممکن اون ایده رو عملی کنم، کم میارم و دیگه حتی نمی‌تونم کوچیک‌ترین تلاشی برای هدفم انجام بدم.

حالا ژولیت، من می‌شینم و تو برام از حقیقت و دردهای مشترکِ ناگفته بگو.